Zgrzewanie rur to proces, który stał się nieodłącznym elementem współczesnej techniki instalacyjnej i budowlanej. Dzięki różnorodności stosowanych metod można uzyskać trwałe i szczelne połączenia. Poniżej przedstawiamy techniki, którym poddawane są rury stalowe. Producent dobiera właściwą metodę zgrzewania przy uwzględnieniu m.in. średnicy rur, grubości ścianek, dostępności sprzętu oraz wymaganej jakości połączenia.
Zgrzewanie oporowe
Zgrzewanie oporowe polega na wykorzystaniu prądu elektrycznego do podgrzewania styku dwóch końców rur, które mają zostać połączone. Gdy materiał osiąga odpowiednią temperaturę, wystarczy niewielkie naciskanie na końce rur, aby uzyskać trwałe i szczelne połączenie. Zgrzewanie oporowe jest stosunkowo szybkim i niedrogim procesem, który daje bardzo dobre rezultaty w przypadku rur o małych i średnich średnicach.
Zgrzewanie łukowe
W tym przypadku, do połączenia rur wykorzystuje się dodatkowy materiał spawalniczy, który jest stopiony razem z końcami rur. Zgrzewanie łukowe jest bardziej precyzyjne niż zgrzewanie oporowe, jednocześnie jest też bardziej czasochłonnym procesem.
Zgrzewanie TIG
Zgrzewanie TIG (Tungsten Inert Gas) polega na wykorzystaniu nietopliwej elektrody wolframowej oraz osłony gazowej do tworzenia łuku elektrycznego. W przeciwieństwie do zgrzewania łukowego, w przypadku zgrzewania TIG nie stosuje się dodatkowego materiału spawalniczego.
Zgrzewanie MIG/MAG
Metoda MIG/MAG (Metal Inert Gas/Metal Active Gas) to technika zgrzewania rur stalowych, która polega na wykorzystaniu elektrody drutowej oraz osłony gazowej do tworzenia łuku elektrycznego. W przypadku zgrzewania MIG stosuje się gaz obojętny, takie jak argon lub hel, natomiast w przypadku zgrzewania MAG używa się gazów aktywnych, takich jak dwutlenek węgla. Zgrzewanie MIG/MAG jest szybsze niż zgrzewanie TIG, ale również wymaga wysokiej jakości sprzętu oraz wykwalifikowanego personelu.
